Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. Helaas denken slechte verstaanders ook vaak dat ze het met een half woord wel afkunnen. Zonder eerst goed te luisteren, gaan ze ervan uit dat ze wel weten wat de ander bedoelt. Deze mensen interrumperen anderen voortdurend en reageren vanuit veronderstellingen en verwachtingen. Dit leidt tot onbegrip, geeft veel irritatie en draagt er toe bij dat er onnodig veel strijd en emotionele associaties ontstaan. Door dergelijke miscommunicatie duren vergaderingen en andere bijeenkomsten onnodig lang. Hier vindt u een handleiding voor meer begrip en heldere communicatie.‘Ik weet dat jij begrijpt wat je denkt dat ik zei, maar ik weet niet zeker of jij beseft dat wat jij hoorde niet is wat ik bedoelde.’
Anoniem
Snap je wat ik bedoel…? Onlangs was ik bij een bijeenkomst waar gesproken werd over de onderlinge samenwerking binnen een unit. Hierbij stond de vraag centraal: ‘Zijn wij wel een echt team?’. Dit leidde al tot enige verwarring, want blijkbaar bestonden er verschillende gedachten over het woord team. De meeste aanwezigen beschouwden een ‘team’ als een eenheid van mensen die écht met elkaar samenwerken. Men was van mening dat in dit ‘team’ ieder voor zich werkte. Er werd hierover wat heen en weer gepraat. Hieronder volgt een stukje van de discussie: De manager van de unit nam het woord en zei: ‘Allereerst is het belangrijk te beseffen dat we een slecht jaar achter de rug hebben…’. De manager werd hierop meteen onderbroken door een ander die met emotie in zijn stem zei: ‘Ja, maar dat vind ik op dit moment helemaal niet belangrijk! Dáár wil ik het nu NIET over hebben!’. Een derde persoon liep rood aan en boog over de tafel: ‘Hoe kun je dát nou zeggen! Het is juist zo belangrijk dat we het daar wél over hebben!’. Er werd gebekvecht over wat nu belangrijk was. De tweede persoon richtte zich toen naar de manager en zei: ‘We hebben het nu over samenwerking hoor! Hoe kun jij dan nu beginnen over de jaarcijfers…? Die interesseren me nu echt niet!’. De manager trok verbaasd zijn wenkbrauwen op en legde uit dat hij met ‘slecht jaar’ niet de jaarcijfers bedoelde. Hij wilde verwijzen naar het grote verloop in het personeel, dat grote invloed had gehad op de onderlinge samenwerking. De emoties bedaarden en de discussie kon weer verder.
